İlk hafta

Merhaba!

27 Mart'ta ameliyat oldum. 26 Mart Salı akşamı hastaneye yatışım gerçekleşti. Bütün geceyi hasta yatağının düğmeleriyle oynayarak geçirdim :) Gece bir kaç kere hemşireler geldi odama bazı evrak ve ilaçları bir de önlükleri bıraktılar. 2 önlük birini vücudun ön kısmını diğerini de arka kısmını kapatacak şekilde giydiriyorlar emboli çorapları var bi de... 3 gün boyunca hiç çıkartmadım. Sabah 07:30'da sedyeyle beni odamdan alıp ameliyat için aşağıya indirdiler. Ameliyathanenin girişinde bir müddet bekledim. Çok soğuktu. Ameliyathaneye aldıklarında daha da soğuktu ameliyattan çıktığımda kardeşimin "bembeyaz olmuş elleri de buz gibi" dediğini hatırlıyorum hayal meyal :) 
Allah'a şükürler olsun ki uyanırken öyle tarif ettikleri gibi korkunç bir acı falan duymadım, çoğu kişi öyle yazmıştı ben de kendimi buna şartlamıştım bak canın yanacak sakın pabik yapma herşey normal diye kendime gelir gelmez ilk yokladığım şey acı var mı acı oldu :) Sonra güçlükle üşüyorum diyebildim:) Özellikle ilk uyanırken hiç acı duymadım diyebilirim. Sonrasında da acıdan yana bir şikayetim olmadı.
Daha sonra üç boyunca serumlaaarr serumlarr.... Kusmam olmadı ancak midem hayli bulandı bir de işin ilginç tarafı belli bir süre konuşursam sonrasında müthiş bir bulantı geliyor :( 
Cumartesi günü son kontrollerin ardından eve dönebildim çok şükür :) Son kontroller dediysem de maalesef o kadar basit ve hafif geçmedi :( İlk önce mavi bir sıvı içmemi istediler yaklaşık bir bardak kadar tadı fenaydı sonra bir şaşal suya kattıkları renksiz kokusuz bir ilaç daha verdiler elime röntgen çekilecek lıkır lıkır sürekli içeceksin dediler. Aaaahhhh Allah'ım hatırladıkça içim bulanıyor!!! Tadını varın siz düşünün ama ameliyat olmayı düşünenlere söyleyeyim bunları yazıyorum ki kendinizi hazırlayın bu kaçınılmaz son :) Ben de kendimi öyle motive ettim normalde hastalık hallerinde çok metanetli biri değilimdir ama baktım hemşirelerin doktorların benim nazımı çekesileri yok, bir an önce dediklerini yapayım da artık eve gideyim diye düşündüm doğrusu işe de yaradı. Bir de o ilaçlardan sonra fena halde ishal oldum
Eve geldik Cumartesi ancak Salı'ya kadar banyo yasak dikişlerden dolayı. Karnımda sanırım 6 tane -sanırım diyorum aynanın karşına geçip bakmaya üşendim yahu kusura bakmayın:)- dikiş var. Kendi kendine eriyecekmiş dikişler öyle dediler ancak 10 sonra doktorla görüşmek için tekrar gideceğim hastaneye. 
Şimdilik burda bitirmek istiyorum, kısa zamanda diğer detayları yazacağım ne yiyorum ne içiyorum vs. 
Görüşürüzz!